Wokół insulinooporności narosło wiele mitów. Mimo, że z wieloma już się rozprawiliśmy, to nadal jest wiele teorii, które warto poruszyć. Poniżej przedstawiamy najczęstsze stereotypy, z którymi dietetycy spotykają się w swoich gabinetach.

Chorując na insulinooporność trzeba jeść śniadania białkowo-tłuszczowe

Śniadania białkowo-tłuszczowe faktycznie sprawdzają się u wielu osób cierpiących na insulinooporność, ponieważ obniżona zawartość węglowodanów w posiłkach skutkuje mniejszym wydzielaniem insuliny. Jest to szczególnie korzystnie dla osób, które wykazują wysoki poziom insuliny na czczo.

Należy jednak pamiętać, że śniadania białkowo-tłuszczowe nie są dobre dla każdego. Podstawowym przeciwwskazaniem do stosowania tego typu porannego posiłku jest występowanie hipoglikemii reaktywnej. Ostrożnie powinny do nich podchodzić również osoby trenujące w godzinach porannych, ponieważ brak węglowodanów może prowadzić do wystąpienia hipoglikemii.

Częstym błędem podczas stosowania śniadań białkowo-tłuszczowych jest również włączanie do diety niezdrowych produktów, takich jak tłuste mięso i przetwory mięsne, tłusty nabiał – nadmiar tłuszczów nasyconych. W takim przypadku dieta będzie sporym obciążeniem dla naszego organizmu.

Wybierając rodzaj śniadania, warto dokładnie obserwować swój organizm i ocenić, co sprawdza się najlepiej w naszym przypadku. Niezależnie od wyboru, postarajmy się jednak włączać do menu zdrowe i wartościowe produkty.

Osoby cierpiące na insulinooporność muszą stosować dietę niskowęglowodanową

To jeden z najczęstszych mitów, z którymi spotykam się podczas pracy w gabinecie. Węglowodany obarcza się winą za niepowodzenia w odchudzaniu, a także za gorsze wyniki w oznaczeniu poziomu glukozy i insuliny we krwi. Tymczasem węglowodany są niezbędnym elementem dobrze zbilansowanej diety, także tej w insulinooporności. Spożycie węglowodanów nie powinno być mniejsze niż 130 g na dobę, a w wersji procentowej nie powinno stanowić mniej niż 45% dziennego zapotrzebowania kalorycznego.

Wiele zależy oczywiście od rodzaju węglowodanów. Komponując posiłek należy wybierać produkty zbożowe w wersji pełnoziarnistej, warzywa, owoce oraz nasiona roślin strączkowych oraz zadbać o dobre zbilansowanie posiłków każdego dania.

W przypadku insulinooporności, podstawą są dobrze dobrane leki

Odpowiednio dobrane leki (np. metformina) mogą wspomagać leczenie insulinooporności, ale najczęściej stosowane są w późniejszym etapie, kiedy inne metody zawodzą. Podstawą walki z tym schorzeniem jest trwała zmiana stylu życia: wprowadzenie zdrowej, dobrze zbilansowanej diety, regularna aktywność fizyczna, dbanie o zdrowy sen oraz ograniczanie wpływu stresu na nasz organizm. Dopiero kiedy te metody zawodzą, a ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 staje się coraz większe, lekarz niekiedy zapisuje odpowiednią kurację farmakologiczną.

Cierpiąc na insulinooporność nie można schudnąć

To częsta opinia spotykana u moich Pacjentów, jednak nie do końca prawdziwa. Za skuteczne odchudzanie odpowiada przede wszystkim deficyt kaloryczny, a nie konkretne schorzenie. Choć faktem jest, że w przypadku nieprawidłowo działającej gospodarki węglowodanowej możemy mieć nieco większe problemy ze zrzuceniem nadmiernych kilogramów, to jednak w przypadku uregulowania glikemii przy pomocy dobrze zbilansowanych posiłków nie powinniśmy mieć więcej kłopotów niż osoby zdrowe.

Najbardziej wskazany przy insulinooporności jest post przerywany

Post przerywany IF (Intermittent Fasting) może mieć pozytywne skutki, jeśli chodzi o regulację stężenia glukozy i insuliny we krwi, jednak należy pamiętać, że nie jest on sposobem odżywiania polecanym dla każdego. Nie powinny go stosować między innymi osoby cierpiące na hipoglikemię reaktywną, z zaawansowaną cukrzycą, kobiety w ciąży i karmiące piersią, dzieci czy osoby, które intensywnie trenują.

Nawet jeśli nie dotyczy nas żaden z powyższych warunków, warto sprawdzić czy taki styl żywienia nam odpowiada, ponieważ wiele osób nie jest w stanie wytrzymać tak długo bez posiłku. Pamiętajmy również, że nawet post przerywany nie ułatwi nam poprawy stanu zdrowia, jeśli nie będzie gwarantował regulacji masy ciała.

Osoby cierpiące na insulinooporność powinny unikać glutenu

Jeśli insulinooporności nie towarzyszą niektóre choroby, jak na przykład celiakia, alergia na gluten lub nieceliakalna nadwrażliwość na gluten nie ma wskazań do tego, aby eliminować ten składnik z naszego jadłospisu. Produkty pełnoziarniste, które go zawierają, są polecanymi elementami diety, a wykluczając je z menu możemy doprowadzić do powstania niedoborów ważnych składników odżywczych.

Źródło:

• Mattson M., Longo V., Harvie M. Impact of intermittent fasting on helath and disease processes. Ageing Research Reviews 2017; 39: 40-58.
• Suliburska J., Kuśnierek J., Czynniki żywieniowe i pozażywieniowe w rozwoju insulinooporności, Forum Zab Metabol, 2010, 1, 3, 177 183