Insulina jest niezmiernie ważnym hormonem w naszym organizmie. Jest ona niezbędna dla naszego organizmu do wykonywania wielu czynności życiowych. Insulinooporność to z kolei taki stan organizmu, kiedy potrzebuje on więcej insuliny, niż normalnie, aby móc prawidłowo zareagować na ten hormon. Mamy wtedy do czynienia z sytuacją, gdzie trzustka musi wyprodukować większą ilość insuliny w celu regulacji glikemii.
Pytanie, które zadać możemy sobie na początku drogi, to jak rozpoznać insulinooporność? Insuliooporność często i długo nie o sobie znać, ale może sprzyjać odkładaniu się tkanki tłuszczowej wisceralnej (brzusznej) co z kolei sprzyja… insulinooporności. Wówczas warto przyjrzeć się jak organizm radzi sobie z metabolizmem lipidów: cholesterolu i triglicerydów. Mogą jednak wystąpić trudności ze zredukowaniem masy ciała, pomimo stosowania diety i aktywności fizycznej.
Przy insulinooporności warto zwrócić uwagę na:
- zwiększony apetyt,
- większą ochotę na słodycze – nawet bezpośrednio po obfitym posiłku (niedobór glukozy w komórce),
- zmiany barwnikowe na szyi
- uczucie zmęczenia, rozdrażnienie, występowanie tzw. mgły mózgowej
- senność w ciągu dnia
Skoro udało się nam już odpowiedzieć na pytanie, co to jest insulinooporność, najwyższa pora, aby zainteresować się jak powinniśmy ją traktować.
Wpływajmy na to na co możemy wpłynąć, więc po pierwsze – aktywność fizyczna. To inwestycja czasu, która zwróci nam się wielokrotnie! Regularna, umiarkowana aktywność fizyczna ma niebagatelne znaczenie dla utrzymania odpowiedniego poziomu glukozy we krwi i prawidłowej wrażliwości tkanek na insulinę. Okazuje się, że regularność ma większe znaczenie, więc zamiast katorżniczych treningów raz na jakiś czas lepiej wdrożyć taki element ruchu, który będziemy w stanie powtarzać z odpowiednią częstotliwością. Warto się z nim polubić!
A coś jeszcze można zrobić, żeby normalizować glukozy i insuliny? Trzeba zadbać o to, aby stężenie glukozy we krwi wzrastało powoli, a nie gwałtownie. Jak? Tutaj nie sposób nie wspomnieć o odpowiedniej diecie. Bardzo ważne jest, aby jadać regularnie posiłki. Ich ilość należy dostosować do trybu życia i wyników. Ułatwi to organizmowi dystrybucję węglowodanów. Stopniowa dystrybucja węglowodanów przez insulinę (i jej mechanizmy) będzie efektywniejsza, bez gwałtownych ruchów!
Wybierajmy produkty, które będą wolniej trawione i wchłaniane, czyli te, które mają niski indeks glikemiczny. Należą do nich przykładowo: chleb na zakwasie (mąki pełnoziarniste), kasze gruboziarniste, rośliny strączkowe, warzywa i pewna pula owoców (np. truskawki, jagody, jabłka). Istotna jest tutaj też rola błonnika, który spowalnia wchłanianie węglowodanów i tym samym wspiera proces wolniejszego wzrostu stężenia glukozy po posiłku, obecność dobrej jakości tłuszczu, który spowalnia opróżnianie żołądka. Również duże znaczenie ma odpowiednia ilość wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, które potrzebne są m. in. dla prawidłowego komunikowania się komórek organizmu, także w sprawie transportu glukozy.
Nasza różnorodność posiłków to nie tylko paleta smaków, ale i większe prawdopodobieństwo, że dostarczymy organizmowi wielu ważnych dla metabolizmu składników. A jeśli mowa o metabolizmie glukozy warto zwrócić uwagę na odpowiednią suplementację składników mineralnych.
Coraz częściej doceniana jest rola inozytoli, a zwłaszcza jedna z izomerycznych form – mio-inozytol, którego źródłem są cytrusy, produkty pełnoziarniste, kiełki pszenicy, orzechy czy rośliny strączkowe. Dowiedziono, że mio-inozytol ma znaczenie dla sprawnego dostarczania glukozy do komórek, ale także korzystnie wpływa na ich wrażliwość na insulinę, czego efektem działania może być utrzymanie prawidłowego wskaźnika HOMA-IR, obwodu w pasie, ale także brak uczucia senności po posiłkach.
Skoro mowa o transporcie glukozy nie sposób nie wspomnieć o imbirze i berberynie. Oba te naturalne składniki maja wpływ na metabolizm węglowodanów. Co więcej w przypadku berberyny zbadano, że wpływa ona na mechanizmy transportu komórkowego glukozy co przekłada się na utrzymanie prawidłowego poziom glukozy i insuliny na czczo, ale także prawidłowy poziomu trójglicerydów oraz cholesterolu. Imbir zaś , zacny składnik zimowej, rozgrzewającej herbaty czy przyprawa kuchni wschodnich, może także wpływać na transport glukozy do komórek, a wyniki badań nad właściwościami imbiru w aspekcie metabolizmu węglowodanów wskazują na wpływ na stężenie glukozy na czczo, odpowiednią wartość wskaźnika HOMA-IR a nawet prawidłowe stężenie cholesterolu i trójglicerydów.
Cynk, który ma znaczenie dla syntezy, wydzielania i magazynowania insuliny bierze udział zarówno w przemianach tłuszczu jak i węglowodanów.
Ogromne znaczenie ma także witamina B12, która redukuje uczucie znużenia i zmęczenia, często występujące przy insulinooporności, oraz wpływa na prawidłowy poziom homocysteiny.
A co z witaminą D? Warto ja suplementować? Na pewno w naszej szerokości geograficznej. Jej prawidłowy poziom w diecie jest istotne dla wielu aspektów, w tym funkcjonowania układu immunologicznego.
Niezmiernie istotne jest, aby te składniki były odpowiednio dobrane do potrzeb osób zmagających się z insulinoopornością, aby osiągnąć konkretny efekt fizjologiczny – w tym wypadku związany z insulinowrażliwością i metabolizmem węglowodanów oraz tłuszczu.
Warto stosować odpowiednio dobrane, skomponowane suplementy, takie jak Insuresin, który łączy w sobie wszystkie składniki dedykowane osobom z insulinoopornością, aby wesprzeć je dodatkowo w codzienności insulinoopornością. Skład Insuresinu został opracowany i konsultowany z profesjonalistami, praktykami w dziedzinie farmacji, dietetyki, aby jak najbardziej odpowiedzieć na potrzeby osób z insulinoopornością.
Ale to nie koniec przewag, gdyż prócz ilości składniki Insuresinu zostały ocenione pod względem jakościowym (składniki od kwalifikowanych dostawców). Finalnie każda seria suplementu na insulinooporność jest przebadana w niezależnym laboratorium.
- Pramono A, Jocken JWE, Blaak EE. Vitamin D deficiencyin the aetiology of obesity-related insulin resistance. Diabetes Metab Res Rev.2019 Jul; 35(5):e3146.
- Jakimiuk A, Szamatowicz J. Ginkol Pol. 2014;85:54-7
- Muscogiuri G, Palomba S, Laganà AS, Orio F. Inositols in the Treatment of Insulin-Mediated Diseases [published correction appears in Int J Endocrinol. 2016;2016:6189820]. Int J Endocrinol. 2016;2016:3058393
- Huang, Fang-yan MD∗; Deng, Ting MD; Meng, Lian-xin MD; Ma, Xin-ling MD Dietary ginger as a traditional therapy for blood sugar control in patients with type 2 diabetes mellitus, Medicine: March 2019 – Volume 98 – Issue 13 – p e15054
- Och A, Podgórski R, Nowak R. Biological Activity of Berberine—A Summary Update. Toxins. 2020; 12(11):713.
- Wang J, Ke W, Bao R, Hu X, Chen F. Beneficial effects of ginger Zingiber officinale Roscoe on obesity and metabolic syndrome: a review. Ann N Y Acad Sci. 2017 Jun;1398(1):83-98
- Wang H, Zhu C, Ying Y, Luo L, Huang D, Luo Z. Metformin and berberine, two versatile drugs in treatment of common metabolic diseases. Oncotarget. 2017 Sep 11;9(11):10135-10146.
- Chausmer AB. Zinc, insulin and diabetes. J Am Coll Nutr. 1998 Apr;17(2):109-15.
- Barceló A, Barbé F, de la Peña M, et alInsulin resistance and daytime sleepiness in patients with sleep apnoeaThorax 2008;63:946-950
- Araszkiewicz A. et al. Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2019. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego Diabetologia Praktyczna 2019;5(1):1-100
- Giordano, D., et al. Effects of myo-inositol supplementation in postmenopausal women with metabolic syndrome: a perspective, randomized, placebo-controlled study.Menopause, 18(1), 102–104 .
- Miñambres, I., Cuixart, G., Gonçalves, A., & Corcoy, R. (2019). Effects of inositol on glucose homeostasis: Systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials. Clinical Nutrition (Edinburgh, Scotland), 38(3), 1146–1152.
- Nena, E., Steiropoulos, P., Papanas, N., Tsara, V., Fitili, C., Froudarakis, M. E., Maltezos, E., & Bouros, D. (2012). Sleepiness as a marker of glucose deregulation in obstructive sleep apnea. Sleep & Breathing = Schlaf & Atmung, 16(1), 181–186.
Artykuł sponsorowany
